De heenreis + eerste indruk
Door: Wouter
Blijf op de hoogte en volg Wouter
16 Augustus 2014 | Cambodja, Phnom-Penh
Mijn eerste verslag vanuit Phnom Penh, Cambodja. Het is hier rond half 3 in de middag, 37 graden en de gevoelstemperatuur ligt rond de 42 ( het is heet en benauwd, maar het zal later vanmiddag gaan regenen).
Dat mijn reis een avontuur ging worden wist ik natuurlijk al. Dat dit avontuur al op Schiphol zou beginnen alleen nog niet. Wij, (Pap, Mam, Job, Wilma en ik) waren mooi op tijd op Schiphol, zo’n twee uur voordat ik zou vliegen. Waar ik voorstelde eerst een bakje koffie te nemen, leek het de anderen beter toch eerst even mijn bagage te sealen en af te leveren. Op het moment dat ik mijn e-ticket laat zien bij de balie, kijkt deze dame mij even raar aan en vraagt of ik een enkeltje heb geboekt. Dat was het geval.
Nu was ik er van op de hoogte dat veel landen oa. in Zuidoost-Azië willen weten wanneer je dat land weer verlaat. Wat ik niet wist is dat je officieël een ticket moet laten zien bij de douane in Cambodja, waarmee je het land zult verlaten. Na wat zoeken en navragen bleek dit inderdaad voor Cambodja te gelden: ik mocht niet vliegen zonder bewijs van uitvlucht. Oeps!
Met nog 45 minuten te gaan om een ticket te boeken, wordt het dus nog spannend. Wij eerst op zoek naar een ruimte met computers, deze stonden een aardig eindje verderop (300m). Wat tegoed halen bij de LaPlace en vervolgens zo snel mogelijk op zoek naar een ticket bij AsiaAirlines. Deze gevonden, alle gegevens ingevuld en met CreditCard betalen. Dit had ik nog niet eerder gedaan, maar kan vaak zonder een of andere reader. Toch niet dus! Gelukkig had ik ergens in mijn bagage een Random Reader zitten... Maar die lag 300 meter verderop... Dus met alle drukte weer door Terminal 2 gesprint naar mijn bagage, sealing van mijn backpack gehaald en ergens halverwege in deze tas mijn Random Reader gevonden. Snel terugsprinten nu, ongeveer 30 minuten te gaan voor de balie sluit. Bij de computers opnieuw snel alle gegevens invoeren en de betalen... Althans, dacht ik... Om één of andere reden werd de betaling met mijn CreditCard niet geaccepteerd.
Dan maar met mijn vaders CreditCard, na 5 minuten was alles klaar en de boeking werd verwerkt. Mooi! De pc moest alleen nog even ‘nadenken’... nadenken... en nadenken.. Er gebeurde praktisch niks! Zonder bevestiging van de boeking op mijn e-mail kunnen wij niks, dus besluiten wij alvast een nieuwe boeking te proberen. Dan maar weer met mijn CreditCard via dezelfde link. Wederom alles ingevuld, maar weer een foutmelding. Het probleem deze keer: een dubbele boeking vanaf deze pc. Shit!
De tijd begint echt te dringen nu. Nog een kwartier tot de balie sluit.
Gelukkig had ik mijn rabo WereldPas nog! Snel op zoek naar een vlucht waarvoor ik met Maestro kan betalen. Dit koste wat meer moeite, maar uiteindelijk toch een geschikt webadres gevonden. Alleen nog even de gegevens invoeren, betalen en dan ben ik nog op tijd. Na hiermee begonnen te zijn, zie ik ineens een balkje in mijn beeld, nog 45 seconden en dan is het tegoed op mijn computer op en wordt deze afgesloten! Wow, alles zit tegen vandaag.. Dus Job snel naar de balie van LaPlace om een nieuw tegoed te kopen, maar de bonnetjes met tegoeden waar op (oid)! DAMN!! Nu gaat paps op zoek naar nieuw tegoed, er was nog een andere plaats waar je deze kan halen.. Ik begin ondertussen echt te beseffen dat ik mijn vlucht misschien wel gewoon ga missen, maar houd het hoofd toch nog redelijk koel.. We blijven het proberen.
Pap komt gelukkig heel snel terug met nieuw tegoed voor een pc. We hebben nog 7 minuten voordat de balie sluit. Opnieuw op zoek naar een geschikte boekingsite, de eerste vraagtvoor een enkeltje Phnom Penh – Bangkok ruim €400, dat is echt te gek. Zelfs nu. Vervolgens nog een andere gevonden. Deze is prima, alles invoeren en voor de eerste keer lukt alles (in één keer) wèl. Snel een fotootje maken (nodig als bewijs) en weer sprinten naar balie. Gelukkig komen we net op tijd; ik kan mn spul nog afleveren. De (leuke) dame achter de balie wil mij wel even snel door de douane heenleiden; best genoach! Nog even heel snel afscheid nemen van de familie (ze na alle hectiek verdwaasd achterlatend) en dus snel door de douane richting gate. De meeste mensen zitten al in het vliegtuig maar ik kan nog mooi aansluiten.
Vervolgens dertien uur vliegen. Een lange tijd stilzitten maar daar heb ik niet echt moeite mee gehad. Ook mijn zwijgzame Aziatische buurman, die al starende naar zijn scherm om de 15 seconden heeft zitten roggelen (oid), kon mijn humeur niet meer bederven. Ik zit gewoon in het vliegtuig!
Vervolgens 10,5 uren wachten op Singapore Airport. Best lang, maar even lekker de bennen strekken, kuiten+voeten laten masseren ineen of ander aparaat (de OSIM uSqueez), wat lezen, koffiedrinken, praatjes maken en even een tuckje in de Snooze-ruimte. Best prima vertoeven daar op Singapore Airport!
Mijn vlucht richting Phnom Penh is wat vertraagd, maar alles gaat verder prima. Alleen nog even door de douane, maar dat vergt het nodige papierwerk. Ik heb nog geen handtekeningen op alle formulieren gezet omdat ik bv niet weet of ik goederen bij mij heb die het land niet in mogen. Dit is niet zo’n probleem, want afgezien van het kopen van een Visum en het afstaan van vingerafdrukken is er niemand die naar je omkijkt. Formulieren zonder handtekening, of onvolledig ingevuld? Geen probleem in Phnom Penh! Gewoon doorlopen en geen vragen stellen, daar zitten ze duidelijk niet op te wachten. Voor de rest zijn het trouwens vriendelijke mensen, die Cambodjanen.
Mijn tuc tuc-chauffeur staat al te wachten (meer dan een uur). Bij het naar buiten stappen schrok ik toch even, het is ècht heel benauwd en warm. Na drie kwartier rijden door de complete chaos van het verkeer stopt de tuc tuc. Ik stap bij een hal naar binnen waar diverse Cambodjanen lijken te vertoeven en een lange eettafel staat, en wordt vrijwel direct naar mijn kamer geleid. De spullen worden 4 trappen omhoog gesjouwd en neergezet. De kamer opengemaakt en tot zover alle uitleg, succes hè!
Éénmaal weer beneden kom ik in de hal wat andere vrijwilligers tegen, een aantal meiden. Ze gaan wat drinken in de buurt en vragen of ik mee wil; uiteraard. Een relatief zeer netjes restaurant, met airco en zo’n vijf bedienden. Prijzen zijn hier nog steeds lager dan in Nederland, maar niet veel. Dit is een tent voor rijke Cambodjanen en buitenlanders, zoals wij dus. Onze koffie en thee wordt apart bezorgd, met tussenpozen van minstens 3 minuten, net als de sorbets/salades e.d. die wij bestellen. Geen idee waarom vijf mensen daar zo’n tijd voor nodig hebben, maar dit is blijkbaar hoe het hier gaat.. en ik vind het wel prima zo..
De eerste nacht slapen hier was flink wennen, ècht heel warm, benauwd, drie ventilatoren te zoemen en een heel raar ritme de laatste 36 uur maakten het geen goede nachtrust. Alles went echter snel, de tweede nacht heb ik prima geslapen en ook de hitte lijkt al iets dragelijker te worden. Gewoon ontspannen en accepteren die plakerige zooi, naar een uurtje wordt het wel minder.
Ik zit verder in een huis met zo’n 30 vrijwilligers, sterk verschillende en een beetje gekke/maffe figuren vaak, maar zeker leuke mensen. Ik ga mij hier wel vermaken!
Ik vind het nu wel weer genoeg zo, ik ga een andere keer wel weer een nieuw (en korter) verslagje typen!
Groeten vanuit een warm Cambodja,
Wouter
Dat mijn reis een avontuur ging worden wist ik natuurlijk al. Dat dit avontuur al op Schiphol zou beginnen alleen nog niet. Wij, (Pap, Mam, Job, Wilma en ik) waren mooi op tijd op Schiphol, zo’n twee uur voordat ik zou vliegen. Waar ik voorstelde eerst een bakje koffie te nemen, leek het de anderen beter toch eerst even mijn bagage te sealen en af te leveren. Op het moment dat ik mijn e-ticket laat zien bij de balie, kijkt deze dame mij even raar aan en vraagt of ik een enkeltje heb geboekt. Dat was het geval.
Nu was ik er van op de hoogte dat veel landen oa. in Zuidoost-Azië willen weten wanneer je dat land weer verlaat. Wat ik niet wist is dat je officieël een ticket moet laten zien bij de douane in Cambodja, waarmee je het land zult verlaten. Na wat zoeken en navragen bleek dit inderdaad voor Cambodja te gelden: ik mocht niet vliegen zonder bewijs van uitvlucht. Oeps!
Met nog 45 minuten te gaan om een ticket te boeken, wordt het dus nog spannend. Wij eerst op zoek naar een ruimte met computers, deze stonden een aardig eindje verderop (300m). Wat tegoed halen bij de LaPlace en vervolgens zo snel mogelijk op zoek naar een ticket bij AsiaAirlines. Deze gevonden, alle gegevens ingevuld en met CreditCard betalen. Dit had ik nog niet eerder gedaan, maar kan vaak zonder een of andere reader. Toch niet dus! Gelukkig had ik ergens in mijn bagage een Random Reader zitten... Maar die lag 300 meter verderop... Dus met alle drukte weer door Terminal 2 gesprint naar mijn bagage, sealing van mijn backpack gehaald en ergens halverwege in deze tas mijn Random Reader gevonden. Snel terugsprinten nu, ongeveer 30 minuten te gaan voor de balie sluit. Bij de computers opnieuw snel alle gegevens invoeren en de betalen... Althans, dacht ik... Om één of andere reden werd de betaling met mijn CreditCard niet geaccepteerd.
Dan maar met mijn vaders CreditCard, na 5 minuten was alles klaar en de boeking werd verwerkt. Mooi! De pc moest alleen nog even ‘nadenken’... nadenken... en nadenken.. Er gebeurde praktisch niks! Zonder bevestiging van de boeking op mijn e-mail kunnen wij niks, dus besluiten wij alvast een nieuwe boeking te proberen. Dan maar weer met mijn CreditCard via dezelfde link. Wederom alles ingevuld, maar weer een foutmelding. Het probleem deze keer: een dubbele boeking vanaf deze pc. Shit!
De tijd begint echt te dringen nu. Nog een kwartier tot de balie sluit.
Gelukkig had ik mijn rabo WereldPas nog! Snel op zoek naar een vlucht waarvoor ik met Maestro kan betalen. Dit koste wat meer moeite, maar uiteindelijk toch een geschikt webadres gevonden. Alleen nog even de gegevens invoeren, betalen en dan ben ik nog op tijd. Na hiermee begonnen te zijn, zie ik ineens een balkje in mijn beeld, nog 45 seconden en dan is het tegoed op mijn computer op en wordt deze afgesloten! Wow, alles zit tegen vandaag.. Dus Job snel naar de balie van LaPlace om een nieuw tegoed te kopen, maar de bonnetjes met tegoeden waar op (oid)! DAMN!! Nu gaat paps op zoek naar nieuw tegoed, er was nog een andere plaats waar je deze kan halen.. Ik begin ondertussen echt te beseffen dat ik mijn vlucht misschien wel gewoon ga missen, maar houd het hoofd toch nog redelijk koel.. We blijven het proberen.
Pap komt gelukkig heel snel terug met nieuw tegoed voor een pc. We hebben nog 7 minuten voordat de balie sluit. Opnieuw op zoek naar een geschikte boekingsite, de eerste vraagtvoor een enkeltje Phnom Penh – Bangkok ruim €400, dat is echt te gek. Zelfs nu. Vervolgens nog een andere gevonden. Deze is prima, alles invoeren en voor de eerste keer lukt alles (in één keer) wèl. Snel een fotootje maken (nodig als bewijs) en weer sprinten naar balie. Gelukkig komen we net op tijd; ik kan mn spul nog afleveren. De (leuke) dame achter de balie wil mij wel even snel door de douane heenleiden; best genoach! Nog even heel snel afscheid nemen van de familie (ze na alle hectiek verdwaasd achterlatend) en dus snel door de douane richting gate. De meeste mensen zitten al in het vliegtuig maar ik kan nog mooi aansluiten.
Vervolgens dertien uur vliegen. Een lange tijd stilzitten maar daar heb ik niet echt moeite mee gehad. Ook mijn zwijgzame Aziatische buurman, die al starende naar zijn scherm om de 15 seconden heeft zitten roggelen (oid), kon mijn humeur niet meer bederven. Ik zit gewoon in het vliegtuig!
Vervolgens 10,5 uren wachten op Singapore Airport. Best lang, maar even lekker de bennen strekken, kuiten+voeten laten masseren ineen of ander aparaat (de OSIM uSqueez), wat lezen, koffiedrinken, praatjes maken en even een tuckje in de Snooze-ruimte. Best prima vertoeven daar op Singapore Airport!
Mijn vlucht richting Phnom Penh is wat vertraagd, maar alles gaat verder prima. Alleen nog even door de douane, maar dat vergt het nodige papierwerk. Ik heb nog geen handtekeningen op alle formulieren gezet omdat ik bv niet weet of ik goederen bij mij heb die het land niet in mogen. Dit is niet zo’n probleem, want afgezien van het kopen van een Visum en het afstaan van vingerafdrukken is er niemand die naar je omkijkt. Formulieren zonder handtekening, of onvolledig ingevuld? Geen probleem in Phnom Penh! Gewoon doorlopen en geen vragen stellen, daar zitten ze duidelijk niet op te wachten. Voor de rest zijn het trouwens vriendelijke mensen, die Cambodjanen.
Mijn tuc tuc-chauffeur staat al te wachten (meer dan een uur). Bij het naar buiten stappen schrok ik toch even, het is ècht heel benauwd en warm. Na drie kwartier rijden door de complete chaos van het verkeer stopt de tuc tuc. Ik stap bij een hal naar binnen waar diverse Cambodjanen lijken te vertoeven en een lange eettafel staat, en wordt vrijwel direct naar mijn kamer geleid. De spullen worden 4 trappen omhoog gesjouwd en neergezet. De kamer opengemaakt en tot zover alle uitleg, succes hè!
Éénmaal weer beneden kom ik in de hal wat andere vrijwilligers tegen, een aantal meiden. Ze gaan wat drinken in de buurt en vragen of ik mee wil; uiteraard. Een relatief zeer netjes restaurant, met airco en zo’n vijf bedienden. Prijzen zijn hier nog steeds lager dan in Nederland, maar niet veel. Dit is een tent voor rijke Cambodjanen en buitenlanders, zoals wij dus. Onze koffie en thee wordt apart bezorgd, met tussenpozen van minstens 3 minuten, net als de sorbets/salades e.d. die wij bestellen. Geen idee waarom vijf mensen daar zo’n tijd voor nodig hebben, maar dit is blijkbaar hoe het hier gaat.. en ik vind het wel prima zo..
De eerste nacht slapen hier was flink wennen, ècht heel warm, benauwd, drie ventilatoren te zoemen en een heel raar ritme de laatste 36 uur maakten het geen goede nachtrust. Alles went echter snel, de tweede nacht heb ik prima geslapen en ook de hitte lijkt al iets dragelijker te worden. Gewoon ontspannen en accepteren die plakerige zooi, naar een uurtje wordt het wel minder.
Ik zit verder in een huis met zo’n 30 vrijwilligers, sterk verschillende en een beetje gekke/maffe figuren vaak, maar zeker leuke mensen. Ik ga mij hier wel vermaken!
Ik vind het nu wel weer genoeg zo, ik ga een andere keer wel weer een nieuw (en korter) verslagje typen!
Groeten vanuit een warm Cambodja,
Wouter
-
16 Augustus 2014 - 12:42
Rick:
Machtig mooi om te lezen dat je het naar je zin hebt veel plezier met de reis en we horen wel weer van je -
16 Augustus 2014 - 13:22
Sjoerd:
Wat een verhaal! Gelukkig dat het allemaal nog goed is gekomen met de terugreis... (het is niet vier keer afgeboekt :P??) mooi dat de eerste indruk goed is! Veel succes daar, en houd ons op de hoogte ;) -
16 Augustus 2014 - 14:30
Jannie En Jaap:
Hoi Wouter,
Had het een en ander van Job gehoord toen ik boodschappen ging halen na het werk. Dat was wel even spannend op Schiphol zeg! Maar gelukkig is alles goed gekomen, en het is fijn om te lezen dat de reis verder goed verlopen is. Nu eerst maar even acclimatiseren, dat lijkt me wel nodig met zo'n verschil in temperatuur. Geniet van je verblijf daar, en een mooie tijd toegewenst!
Groeten,
Jannie en Jaap -
16 Augustus 2014 - 16:49
Frans:
Wat een gedoe op Schiphol zeg! Gelukkig ben je er nu. Ik wens je veel succes, geniet en maak er wat van.
Mvrgr,
Frans -
18 Augustus 2014 - 16:24
Marja:
Wauw even spannend zeg, maar.... je bent er !!! Veel succes en genieten !!!
Groetjes van FredMarjaMarcEric -
19 Augustus 2014 - 19:37
Wilma:
Hoi Wouter, na een hectische start ben je uiteindelijk gelukkig goed aangekomen. Mooi zo. We zijn heel benieuwd naar je verdere belevenissen. Heel veel succes! groetjes Wilma en Martien -
19 Augustus 2014 - 20:28
Madeleine:
Wat een stress situatie op het vliegveld. De warmte zal wel wennen, gewoon je eraan over geven, dat je altijd klam bent. Het lage tempo in het restaurant hoort bij het klimaat. Ook jij zal je op den duur daaraan aanpassen!, het nederlandse tempo is in die vochtige hitte niet vol te houden! Ik spreek hier uit ervaring. !!
Geniet van al het nieuws om je heen . Gr. Madeleine -
20 Augustus 2014 - 12:10
Martijn:
Hoi Wouter,
Fijn te lezen dat je uiteindelijk goed bent aangekomen. Bedankt voor je vermakelijke verslag. Ik kan helaas niet ontkennen erg gelachen te hebben, erg beeldend.
Hartelijke groet,
Martijn -
22 Augustus 2014 - 15:44
Anne:
Nou Wouter, ook in Lytsewierrum zijn ze van de schrik bekomen. Het gebeuren op Schiphol trilde nog lang na. Ik ben wel een beetje jaloers op die warmte daar, hier is het nu 14 graden.
Heb je Frieda al ontmoet? Ben benieuwd naar je verdere belevenissen, groet, Anne -
23 Augustus 2014 - 14:33
Nel:
Hoi Wouter , had je reisverslag al gehoord . Zag je nu op facebook bij de school zitten . Je bent vast al in gewerkt . Ben bijna jaloers wou er ook wel zitten . Vanmorgen nog bij je ouders geweest en even over je gekletst. Doe ze daar de groeten . tot je volgende verslag Nel -
25 Augustus 2014 - 16:08
Irma Rijpstra:
Wat een spannend verhaal zeg, het leek wel een triller!
Gelukkig is alles op zijn pootjes terecht gekomen. Zien alweer uit naar een volgend verslag, hopelijk weer met veel humor.
Groetjes aan frida als je haar ziet.
Dick en Irma -
28 Augustus 2014 - 17:00
Albert:
Nice Wouter, mooi geschreven en gelukkig dat 't allemaal net goed ging;)
Maak er iets moois van daar kerel! -
30 Augustus 2014 - 17:27
Joke Ruitenberg:
ha Wouter
Het verhaal van je vertrek had ik al in geuren en kleuren van Peter gehoord. Het zal je niet meer gebeuren, na deze ervaring, haha. Mijn eerste ervaring met de warmte van de tropen was in Venezuela. Alsof je in een Turks stoombad terecht komt. Inmiddels zal het al wel gewend zijn, denk ik.
Hier is het echt Fries weer: zon , wind en soms dreigende wolken, maar prima hoor. dit weekend is het parade paadje, het is lekker druk. Het dorp is afgesloten met een lint ter hoogte van het bargehokje. Alleen de bewoners mogen doorrijden. Dat geeft wel een machtig gevoel hoor, dat doorrijden, dan hoor je erbij! bij jullie , op de boerderij in de kerk en op het plein staat kunst ge-exposeerd.Het maakt het wel een vrolijke indruk, maar we zijn van de leg dd drukte. Morgen ga ik met Anne officiel het paadje doen.
ben je al aan het lesgeven? is de taal niet een barriere? Succes ermee en vooral veel plezier voor iedereen. hartelijke groet, Joke Ruitenberg
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
