Reisverslag nr3: wk 4 t/m 8, Phnom Penh

Reisverslag nr. 3 – Cambodja – 1-10-14 t/m 11-10-14

Even vooraf, klik bij het bekijken van de foto's eerst even op 'Ga naar het overzicht', anders krijg je alleen de eerste 25 foto's te zien.

Ik zit inmiddels 7 (bij het voltooien van dit blog ruim 8) weken in Cambodja; na vier-vijf weken is het wel weer tijd voor een nieuw reisverslag.

Om te beginnen moet ik zeggen dat het mij nog steeds zeer goed bevalt hier, ik verveel mij geen moment. In de afgelopen vier weken zijn hier veel nieuwe vrijwilligers ingetrokken en veel anderen hebben het huis verlaten. Hoewel er veel nieuwe mensen komen moet ik zeggen dat het eigenlijk altijd leuke mensen zijn. Dat geldt ook voor mijn kamergenoten. Ik slaap in een kamer met drie bedden. De eerste periode deelde ik deze met één ander, een Australiër en een Nieuw-Zeelander. Beide hadden een (flink) drankprobleem. Hoewel dit mijn nachtrust enkele keren verstoord heeft, heeft dat vooral grappige (en ergens ook wel trieste) taferelen opgeleverd. Bijvoorbeeld een dronken kamergenoot die wiens mobiel was gestolen in een club. Frustrerend wanneer je bijna naar huis gaat en al je foto’s daarop opgeslagen zijn. Volgende avond dus weer op stap: je frustratie weg te drinken. Ik bleef thuis, maar vanaf een zeker moment deze nacht hoor ik hem regelmatig (binnensmonds) vloeken en op de muur slaan. Eerst dacht ik aan een kwade droom, maar na een tijd werd duidelijk dat dat niet het geval was. Het probleem deze keer: zijn portemonnee met zijn bankpassen, studentenkaart e.d. gestolen door een groep tuctuc-chaufeurs. Je bent een makkelijk slachtoffer als je compleet dronken bent en je vrienden bent kwijtgeraakt. Mijn andere kamergenoot was niet veel anders, hij heeft het bijvoorbeeld gepresteerd een weekend lang dronken te zijn in Kampot (eerste cocktail bestellen rond 10:30 in de ochtend na tot 5 uur ‘s nachts doorgegaan te zijn). Ik heb het idee dat drankgebruik een serieus probleem is in Oceanië. Ja, meer dan in Nederland ;-)

Mijn dagelijks leven bestaat hier door de week uit lesgeven (neemt in totaal +/- 7 uur per dag in beslag). Overdag is er verder tijd voor het lezen van een boek met een bak ‘iced coffee’: koude koffie met ijsklonten. Nu kan ik je bijna horen denken, koude koffie, met ijsklonten? Dat dacht ik ook, maar dit is eigenlijk heel goed. Vooral met deze temperaturen (vandaag 33 graden maar zeer benauwd: gevoelstemperatuur 40). S’avonds is er voedsel in het huis en eten we met gemiddeld 25 mensen. Het voedsel wordt inmiddels wat eentonig, de variatie wordt er niet bepaald groter op dus het is verleidelijk om buiten de deur te eten.

De avonden zijn wel wat veranderd. Waar ik de eerste drie weken nog een paar keer per week echt op stap ging (de club in), is dat nu duidelijk minder geworden. Mede doordat de echte feestbeesten naar huis zijn. We gaan regelmatig naar een soort lounge bovenin een hotel, naar de bioscoop, een restaurant met air conditioning (voor dessert) of gewoon thuis. Niet al te gek dus, maar gewoon relaxt.
Verder was er een flinke ziektegolf twee weken geleden. Heel wat mensen met voedselvergiftiging, en dat zag er op zijn zachtst gezegd niet prettig uit. Deze mensen konden ongeveer een dag lang bijna niet uit hun bed komen (behalve om al het voedsel er weer uit te werken), gevolgd met enkele dagen van (nog steeds) zeer pijnlijke maagkrampen. Het zien van deze mensen was genoeg. Gelukkig ben ik gespaard gebleven. Tot eergisteren. De dag na terugkomst vanuit Siem Reap zijn ik en mijn reisgenote beide ziek geworden. Gelukkig geen echte voedselvergiftiging, maar toch een onprettige cocktail van maagkrampen, misselijkheid en verhoging (warm-koud etc.). Het kan iets te maken hebben gehad met het voedsel van de straatverkopers daar (zoals de gevulde kikker, rare vruchten en shakes). Na twee dagen gaat het gelukkig al beter.

Dan mijn reis richting tijdens de vakantie hier (Pchum Ben festival, uit te spreken als 'pjoem bun'), 9 dagen in totaal, ik ben naar Battambang en Siem Reap geweest om zo het belangrijkste van Noordwest Cambodja te zien. Ik ben in mijn eentje afgereisd naar Battambang. Een busreis van 7,5 uur, met 2 uur vertraging in Phnom Penh vanwege de chaos in het verkeer. Iedereen lijkt Phnom Penh te verlaten om naar hun plaats van herkomst af te reizen. Dat levert interessante taferelen op, twee richtingswegen (4 banen totaal) worden omgetoverd naar éénrichtingswegen. Als er ruimte is in het verkeer, dan neem je die. Als je dan tegen dat verkeer in wilt rijden (op je eigen strook), zoals wij, kun je er op rekenen dat 200m op zijn minst 10 minuten kost. Kruispunten lopen compleet vast omdat niemand geduld heeft om te wachten, als je dan met een lange bus moet afbuigen terwijl alles al vaststaat heb je een probleem. Net als de rest van het verkeer. Die kunnen ook nergens meer naar toe, met een klemgereden bus overdwars op een kruispunt. Uiteindelijk vinden brommerbestuurders wel een uitweg en ontstaat er zo nu en dan een beetje ruimte die je kunt benutten. Tsja, geduld is een schone zaak. Of zo iets... Ik heb hier wel geleerd dat Cambodjanen tòch wèl kunnen vloeken..
Goed, ehm, mijn reis naar Battambang (uit te spreken als 'Baddumbong'). Dit is de grootste stad, op Phnom Penh (PP) na. Toch is deze stad hooguit ééntiende van PP. Heel prettig eigenlijk, eindelijk een stad met veel groen. Iets wat ik echt mis in PP.
Dan de bootreis naar Siem Reap. Dit was heel cool. De boot vaart door verschillende gebieden, eerst over de Sangkea River waar heel veel mensen aan wonen, zowel op het water als aan het water (huizen op palen). Deze mensen zijn arm, ze leven van de rivier (vis) en hebben het moeilijk. Hun woningen zijn zeer armoedig en het is een grote troep langs deze rivier. De hoeveelheid platic in het milieu/water is gigantisch, ik vraag me af wat de gevolgen hiervan zijn mbt tot alle restanten die in het eten belanden. Dit moet op termijn een heel groot probleem worden want de hoeveel plastic neemt alleen maar toe (het duurt +/- 100 jaar voordat het oplost). Maar goed, de boottocht. Na 2 uur lang langs dichtbevolkt gebied te zijn gevaren, neemt het aantal woningen af. De natuur is prachtig en de route divers. Op sommige punten hangen vele taken op de vaarroute en dan moet je serieus opletten dat je niet een tak tegen je hoofd krijgt (er zijn uiteraard geen ramen). Vervolgens via het Tonle Sap meer bij Siem Reap aangekomen. Voor de route verwijs ik je door naar de foto's.

Dan Siem Reap, daar ben ik vier dagen. Dit is de stad die dichtbij de tempels (één van de 7 wereldwonderen) ligt. Op het eerste oog een nette stad, duidelijk schoner dan Phnom Penh, waarschijnlijk omdat het zo toeristisch is. Dat is duidelijk te zien aan het centrum van deze stad, het stikt er van de hotels, restaurants, kroegen, toeristen, tuctuc's en neonlichten. Een dag later komt vroeg in de morgen een huisgenote uit Phnom Penh. We ondernemen veel. Er zijn veel restaurants met westers eten, maar we proberen ook het nodige Cambodjaanse voedsel bij de mobiele winkeltjes, oa de gegrilde en gevulde kikker. Geen aanrader. We verkennen de stad per voet en het platteland per tuctuc, gaan zwemmen bij een zeer luxe hotel, huren een quad voor een tocht door het platteland en bezoeken de tempels (in de namiddag voor zonsondergang en de volgende morgen voor zonsopgang). Echt wel indrukwekkend die tempels, vooral Ankor Wat en Ta Prom (ook wel de 'Tomb Raider Temple’). De laatste is een tempel die overgroeid is door de grootste bomen. Echt heel gaaf. Zie daarvoor de foto’s.

Inmiddels is het een week later. Dit weekend ben ik afgereisd naar de Chambok Community. Een tamelijk afgelegen boerengemeenschap bestaande uit diverse ‘dorpjes’ met een mooie omgeving. Na een avontuurlijke rit (3,5 uur bus, dan 45 minuten op een scooter over onverharde en soms half weggespoelde wegen) komen we aan bij ons verblijf. We rijden het erf op van een familie (er zijn verschillende houten hutjes en er is een netter ogende hut op betonnen palen). De familie zit onder ons verblijf en we worden hartelijk ontvangen. We verblijven bij deze familie voor drie nachten en hebben twee volle dagen om de omgeving te verkennen. Onze hut op palen bestaat uit een frame van balken met planken als vloer en muur. Je hoort dus alles, het is net camperen. We verblijven bij een familie met kippen (en dus kraaiende hanen; vanaf 4:00), koeien en honden. Deze zorgen in combinatie met andere boerderijdieren, vogels, kikkers, Gekko’s (enz.) voor een heus natuurconcert. Het maakt slapen alleen niet makkelijker. Onze ‘badkamer’ bestaat uit een veredeld gat in de vloer (op de verhoging) en een vierkante put met water (welke je gebruikt voor het doorspoelen van de ‘wc’ en als douche). Erg ehm... apart om dat te ervaren, maar wel heel boeiend. Het is tenslotte wel hoe een groot deel van de Cambodjanen leeft. We ontbijten 1,5 km verderop bij het ‘community centre’ waar lokale vrouwen voedsel koken. Ze gebruiken alles, de kip bestaat uit willekeurig afgehakte stukjes ledemaat; je mag zelf uitzoeken wat je opeet, en wat niet... Één maaltijd met varkensvlees bevatte nogal rare stukjes vet op het gewone vlees. Nader onderzoek wees uit dat dit de huid was want de haren zaten er letterlijk nog op(!!). Gelukkig had de hond daar geen problemen mee...

Het lesgeven bevalt nog steeds heel goed. Het kost mij zo’n 7 uur per dag inclusief reizen, pauze, voorbereiden (zowel ‘thuis’ als bij het trainingcentrum). Ik kies onderwerpen die ze (met name de studenten) aan het denken zet. Daar heb ik veel tijd voor, want de basismethode vult rond de 4 van de 20 lesuren. Daar ben ik persoonlijk blij mee want ik kan zelf kiezen wat ik wil doen. Ik besteed bijvoorbeeld de nodige aandacht aan het logisch redeneren en het communiceren hiervan en krisch denken, omdat ze daar op de universiteit blijkbaar weinig aandacht aan besteden. Het feit dat de studenten nog zo veel te leren hebben maakt het lesgeven voor mij een stuk leuker.

Nu, na 8 weken Cambodja zit mijn tijd als vrijwilliger er bijna op, nog 1 week te gaan en dan begint mijn solotour van +/- drie maanden. Best een raar idee want ik heb hier nu een heel nieuw leven, een nieuwe ‘routine’ opgebouwd en dat eindigt straks van de één op de andere dag. Dat geeft een dubbel gevoel, ik heb het hier onzettend naar mijn zin dus ik laat opnieuw een vertrouwde omgeving achter me.
Een planning heb ik nog steeds niet echt, ik heb nog wel het eea te regelen mbt visums e.d. Ik verwacht eerst 2 tot 4 weken door Cambodja te reizen. Dan na terugkomst in Phnom Penh een visum te regelen voor waarschijnlijk Vietnam ( voor een maand) en daarna richting Laos. Beide landen moeten ontzettend mooi zijn. Als ik binnen twee weken terug ben in Phnom Penh kan ik ook het vliegtuig richting Thailand (Bangkok) pakken. Dit ticket moest ik bij mijn vertrek immers kopen om het vliegtuig in te mogen. Maar op dit moment heb ik nog niet echt zin om te plannen, dus dat stel ik nog even uit.

Dat was het weer. Ik hoop dat mijn blogs (zij het wat ongeorganiseerd) je een idee geven van mijn ervaringen hier. Voor zover dat mogelijk is natuurlijk...

Groeten vanuit een warm Cambodja,

Wouter

PS. Bedankt voor de reacties die ik krijg (per mail en hier op waarbenjij.nu) altijd leuk om even wat van ‘thuis’ te horen. Ik probeer de vragen die ik tegenkom in mijn blogs te beantwoorden.