Reisverslag 5: Laos
Blijf op de hoogte en volg Wouter
10 December 2014 | Cambodja, Phnom-Penh
Voor de foto' s, wederom, klik op ' ga naar overzicht om meer dan 25 foto' s te zien. Verder werkt de spellingchecker niet (pc's hier hebben weinig gebruikersgemak) en ben ik al weer genoeg tijd kwijt geweest, dus ik ga het gewoon uploaden. Voor de rest, veel leesplezier ;-)
Ik begin mijn reis richting Laos in Stung Treng, een weinig interessante plaats waar ik met de fiets de omgeving verken, en naar minstens 100 schoolkinderen zwaai. Ze vinden het leuk toeristen te groeten met twintig keer 'hello'. De weg richting de grens is ontzettend slecht, op sommige stukken wordt stapvoets gereden en nogsteeds raakt de onderbumper de regelmatig het wegdek, of dat nu asfalt, steen of modder is. Onze bestuurder lijkt desondanks wel haast te hebben. Op een gegeven moment zit er een hond op de weg, de bestuurder blijft gewoon doorrijden, zonder vaart te minderen. Raar idee om zo op een hond af te stormen, gelukkig begint de hond op een seconde afstand te gaan lopen.. Maar bedenkt zich, en we rijden vol over hem heen. Op slag dood. De bestuurder leek niet eens met zijn ogen te knipperen. Ik heb het nog niet over de honden in Cambodja (of in ZO-Azie) gehad en dat is wel, eh, interessant. Ze kijken hier duidelijk anders tegen honden aan, ze zien er over het algemeen niet gezond uit en ze leven hoofdzakelijk van de straat. Vuilnis dat in zakken op straat wordt gegooid worden vaak overhoop gehaald door honden die opzoek zijn naar eten. Er zijn dan ook heel wat straathonden, steriliseren doen ze hier uiteraard niet. Je zou het veel erger verwachten gezien honden twee nesten per jaar kunnen hebben. Een ware epedimie blijft uit, want honden zijn hier eerder voedsel dan een gezelschapsdier. Ze worden niet echt goed behandeld en dat kun je zien, ze zijn onzeker in het omgaan met mensen, vaak bang.
Goed, de grens duurt langer dan verwacht (het is 8-11). Eerst de Cambodjaanse douane even $2 betalen voor een stempel om het land te verlaten. En ja, dat is niet gebruikelijk. Had ik al verteld dat Cambodja een corrupt land is? Vervolgens naar de douane van Laos, dit duurt wat langer (Laotianen staan er niet om bekend haastig te zijn). Na een uur en $2 te veel betaald te hebben kunnen we het land in. Cambodja heeft dus niet het ' alleen-recht' op corruptie...
Eerste stop is Don Det, een van de 4000 eilanden die zich in de Mekong bevinden. Mooi gebied. We gaan Kajakken. We zien een aantal zoetwater dolfijnen, twee mooie/grote watervallen (oa de grootste van ZO-Azie). Ik ben hier met een Cambodjaan die in het vrijwilligershuis werkt. Hij wil onder andere een onderwaterbos opzoeken, de bomen staan midden in de rivier (voor het grootste deel van het jaar. Bijzonder bomen, alle wortels groeien met de stroom mee. Zie foto' s. Daarna gaan we aan land in Cambodja om een andere waterval op te zoeken. Deze blijkt nog spectaculaider te zijn dan die zeer grote waterval in Laos, de gehele breedte van de rivier is hier de waterval, ik schat zo' n 400 meter! Zie de foto's.
Vervolgens vertrek ik naar Champasak, hier bevindt zich een oude tempel genaamd Wat Phu. De tempel op zich is niet zo heel boeiend, maar de heel ambiance maakt het echt prachtig. Ik verlaat Chapasak de volgende morgen met lokaal vervoer, en dat was boeiend. Ze gebruiken hier trucks met houten banken, de laadruimte is 1,8x3m. Daar past vast weinig in. Wanneer de bus bij onze halte aankomt lijkt deze vol te zitten, toch zeker 16 personen. Wij, in totaal 9 personen, balen. Maar dat is niet nodig, er is nog een bankje tussen deze personen en het schijnbaar onmogelijke blijkft mogelijk, 25 personen op 5,4m2 (gelukkig wel zijn er enkele kinderen). Later maken we nog een aantal stops om op een (zeer oncomfortabel!) aantal van 28 passagiers te komen. Bewegen is echt niet meer mogelijk. Gelukkig duurt de reis maar een uur en niet de gebruikelijke 5 tot 7 uur tot de volgende grote bestemming. En dat is meer dan genoeg op een hobbelige weg, zittend op een houten bankje en geen mogelijkheid om ook maar iets van houden te veranderen.
Volgende stop is Pakse. Daar is niet zoveel te doen, maar ik besluit een scooter te huren om een tweedaagse loep te rijden door het Bolaven Plateau. Een gebied met bergen, watervallen en koffie en rubberplantages. Zeer de moeite waard, de scooter geeft veel vrijheid en ik maak veel stops om de omgeving even in mij op te namen. De watervallen bevinden zich vaak een aantal km van de weg, ik rijd daarom over de nodige (vanwege de regen) glibberige modderwegen. Best leuk. Hoger in de bergen koelt het erg af. Voor het eerst in 3 maanden ben koud, omdat ik nog net even een regenbui onderschep voordat ik bij mijn slaapadres aankom.
Goed, volgende stop is Savanaket, hier is weinig te doen.
Ik ga zsm door naar Thakhek (16-11), en huur direct een scooter en ga weer een loep rijden. Deze scooter kost mij omgerekend slechts 4 euro per dag: ik krijg korting omdat ik een band aflever ergens halverwege deze route. Deze loep is langer, zo' n 450 km. Ik plan drie dagen, het worden er vier. Prachtige bergachtige omgeving. We bezoeken een waterval, met een mooie ambiance en besluiten de rotsen de beklimmen om dichterbij de komen. Na een minuut of tien komen we er achter dat er achter dat de waterval veel breeder is dan het op het eerste oog lijkt. Onze klimtocht blijkt meer dan de moeite waard.
We bezoeken enkele grote grotten, rijden door een divers landschap en wegen van zeer diverse kwaliteit. De meest bijzondere stop tijdens deze tocht is de Conglor Cave, een grot van 7km lang met een rivier(tje) dwars door de berg heen. Een mooie grot met veel stalagmieten, stalagtieten en andere creaties gevormd door gesteente, water en tijd. We varen in wrakke houten boten (die langzaam vol water lopen) en gaan regelmatig tegen stroomversnellingen in. De boot schraapt zeker vijf keer gesteente en blijft daarbij twee keer vastzitten. De laatste keer maken we veel water (onze voeten staan onder water): hozen geblazen. De grot is soms 100 meter breed en ontzettend hoog. Al met al een bijzondere ervaring. We blijven bij de grot slapen en de volgende dag vertrekken we voor de terugtocht naar Thakeak, met 200 km te gaan een lange tocht voor de boeg. Daarbij moet ik zeggen dat het rondcruisen op een scooter door zo' n omgeving op zichzelf al een super ervaring is. Je komt alles tegen, zowel natuur als cultuur (het dagelijkse leven van de Laotianen op het platteland).
Terug in Thakhek besluiten we een lokal nachtbus te nemen. Dat betekend rechtopzittend ' slapen' in een bus die ontzettend heen en weer stuitert vanwege het met tijden zeer slechte wegdek. Echt slapen valt het niet te noemen en we komen rond vier uur s'ochtends aan in Vientiane (20-11), de weinig interessante hoofdstad van Laos, het is wel gezellig maar er is weinig noemenswaardig. Na 2 dagen vertrek ik naar Vang Vieng. Een populaire bestemming vanwege de mooie natuur (o.a.), maar de laatste jaren is het vooral een feestbestemming geworden voor zuipende en drugsgebruikende toeristen. Oja, dat rijgedrag van in Azie is al vrij roekeloos en wild is wisten we al, maar deze bestuurder is wel het meest extreme geval tot zover. Een gevaar op de weg: inhalen met 70km in dorpen waar kinderen langs de weg spelen en verkeer van de andere kant nadert, oja, en ook nog in bochten. Hij rijdt enkele kippen dood, toetert er continue op los, bumperkleeft continue, geeft veel te veel gas tijdens het schakelen, slingert onnodig veel door de bochten (diverse mensen moeten overgeven) en remmen en veel gas geven wisselen elkaar in drukke gebieden elke 5 seconden af. Ja.. Dat is echt niet best. Zeer oncomfortabel.
Maar goed, we zijn dus in Vang Vieng. Het tuben is hier de meeste populaire bezigheid: het met de stroom van de rivier meedobberen op een opgeblazen rubberband. Niet onbelangrijk hierbij zijn de bars langs de route. Lokale werknemers hengelen hier met half gevulde flessen water aan een touw tubende toeristen binnen, zodat zij bij hun bar een *kuch* drankje kunnen nuttigen. Het stikt hier van de dronken figuren, wat het best vermakelijk maakt. Er zijn de nodige activiteiten als boxen op een balk (boven een soort modderpoel), basketball en beerpong. Er zijn slechts 6 bars langs de route, dat waren er meer maar nadat enkele jaren geleden in 1 jaar 27 toeristen om het leven zijn gekomen (drank/drugsgebruik tijdens het tuben, waar rotsen en stroomversnellingen op de route liggen, en verkeerde drugs). De overheid/politie zijn daarna strenger
geworden in de wetgeving + de handhaving daarvan; zoveel doden is niet echt goed voor het imago. Verder huur ik weer een scooter en cruise 200km door prachtige bergen en langs een gigantisch meer. We bezoeken en zwemmen in de 'Blue Lagoon', een een zeer helderblauwe poel met water, fietsen door de omgeving, gaan (ik voor het eerst in bijna een maand) een paar keer (goed) uit. Verder noemenswaardig: de prijskwaliteitverhouding van het eten. Op straat krijg je een zwaar relaxte (maaltijd) kip sandwich voor 10.000 Kip (?), dat is: de Laotiaanse munteenheid. Dat is omgerekend 1 euro. De verse milkshakes kosten 50 eurocent en pannekoeken met banaan en Nutella kosten ook 1 E. Ik blijf langer dan verwacht, bijna vijf dagen.
De volgende bestemming is het (naar horen en zeggen) veel duurdere Luang Prabang: de meest populaire bestemming voor toeristen in Laos. Een sfeervolle stad met inderdaad prijzig voedsel, maar op de lokale markt zijn er eveneens goede (maar duidelijk minder royaal belegde) sandwiches te vinden voor 1 euro, net als ontzettend veel ander (vaak onbekend) voedsel voor schappelijke prijzen. We betalen het dubbele voor een scooter hier (met ongunstige voorwaarden in het contract) en jungle trekken e.d. kosten eveneens het dubbele van het gangbare. Deze woekerprijzen maken het mogelijk dat er in deze stad bijna meer reisbereaus (bieden oa de jungle treks aan) zijn dan restaurants. Met de prijzen die ze vragen hebben ze volgens mij ook maar een paar klanten per dag nodig, dat zal ook de redden zijn voor het overdreven aantal reisbureaus. Maar goed, het is in goed voor de werkgelegenheid.
Met de scooter bezoeken we diverse watervallen. En ik moet zeggen, ik ben (weer) onder de indruk. Tad Sae is de eerste, je hebt een boot nodig om er te komen maar het is zeer de moeite waard. Helder blauw water dat vanuit de vele verschillende 'terrassen' over stroomt in andere. Prachtig. We lopen daarbij verder dan het gangbare gebied (er is een pad) en dezelfde stroom blijkt nog drie of vier andere watervallen te bevatten. Het blijkt vaak te lonen om even op avontuur te gaan, dat hadden we al gezien bij Thakeak. De volgende waterval, na al een reeds mooie, kleinere watervalletjes gezien te hebben, is a-dem-benemend. Echt ongelovelijk mooi. Zie de foto's (de Kuang Si watervallen), dat geeft wel een idee. Oja, we klimmen nog omhoog en kunnen van bovenaf naar beneden kijken, dat was de stevige klim (een zeer stijle 60m) meer dan waard. Een prachtig overzicht van de omgeving inclusief diverse plateau's die zich halverwege de waterval bevinden.
Verder is LP een mooi sfeervol stadje, ik beklim diverse heuvels/bergjes in de omgeving en zowel een zonsondergang als -opkomst. Ow, en ik kom midden op de markt in deze plaats nog een studiegenoot Accountancy uit Sneek tegen, met zijn vriendin. Ik moest even een paar keer kniperen voordat ik dat geloofde. Nooit verwacht een bekende van thuis tegen te komen. We gaan uit eten en drinken een paar biertjes in een chille lounge/bar. Even een Nederlands onderonsje. Leuk!
Goed, na eindelijk mijn visum voor Vietnam geregeld te hebben kan ik naar de volgende bestemming in Laos, Nong Khiaw. Een klein plaatsje in een mooie, bergachtige omgeving. Je vind je hier bijna letterlijk met je hoofd in de wolken, ze drijven hier in de morgen slechts +/- 10m boven je hoofd. Dan neem ik de boot naar een afgelegen ' niet zo toeristisch' dorpje (muang Ngoi), wat vanwege het 'niet zo toeristiche' label in de Lonely Planet ineens best toeristisch is. Maar goed, het is er in ieder geval wel gezellig en ook d omgeving is zeer de moeite waard. Helaas heb ik hier maar 1 dag.
De volgende morgen moeten we 8 uur bij het loket zijn voor een ticket terug naar Nong Khiaw, er is namelijk geen goede weg naar Muang Ngoi. De boot vertrekt pas 9:30, dus wachten geblazen. Terug in NK ga ik direct naar het busstation want ik 'moet daar om 11 uur zijn voor een ticket voor de bus naar Sam Neua, hij vertrekt rond 11:30'. Ik zet dat (en de volgende mededelingen die ik ontvang )tussen aanhalingstekens want deze tijd blijkt niet exact te kloppen.
Bij aankomst op het busstation word het: ' de bus vertrekt 12:00'. Bijna 2 uur later (13:00), geen bus. Toch maar eens even vragen hoe het zit. De meneer bij het loket belt vervolgens naar de buschauffeur: 'de bus is stuk en komt dus niet'. Ik kan de avond bus wel krijgen, dus ik laat hem een plaats reserveren: 'oke, ik laat je meer weten met 5 minuten'. Ruim een half uur later nog geen bericht: de meneer achter het loket ligt op bed, te slapen (het is 13:30). 'Owja, ehm, de bus komt toch nog: met een uurtje). Tsja, het openbaar vervoer in Laos is niet al te strak geregeld.Goed ik blijf nog wel even wachten, ik wacht nu toch als zo lang..
'een uurtje' wordt anderhalf uur, het is 15:00 wanneer de bus eindelijk komt. Ik heb lang gewacht, maar we kunnen eindelijk beginnen aan de lange bustocht naar Sam Neua (deze duurt +/- 9 uur). Maar de buschaffeur stapt uit, en gaat bij Jeu-de-boulende locals kijken. Wat is er aan de hand? Het blijkt dat er nog een aantal mensen meewillen, zij moeten nog komen. En dat blijkt nog eens bijna drie kwartier te duren.. Pff, wat gaat het hier traag zeg... Maar goed, na bijna 5 uur wachten op een afgelegen, weinig boeiend busstation kan de reis eindelijk beginnen. Tsja, dat is Laos... Je moet je hier niet willen haasten. Dan is het wel te doen. Aankomst in Sam Neua: 01:00. Een lange dag niks doen, het was echter niet zo erg als je zou denken. Lang wachten/stilzitten doe je bij elke busreis, het went vanzelf.
Maar goed, Sam Neua dus, (het is 6-12 ). Ik huur een scooter en ga naar Vieng Xai. Het is ontzettend mistig en koud, vooral op de scooter en ik heb geen jas. Die heb ik achter mij gelaten in de overtuiging dat ik deze toch niet nodig zou hebben, na de ontzettend hitte van Phnom Penh. Ik zat fout: ik had deze meer dan nodig. Maar ook dat heb ik overleefd.. Vieng Xai staat bekend om de grotten waar heel veel mensen hebben geschuild tijdens de Vietnam oorlog. Was dit nodig, de oorlog was toch in Vietnam? Nou, ja. De VS hebben tijdens deze oorlog meer bommen op Laos(!) gegooid dan alle gebruikte bommen tijdens de hele tweede wereldoorlog; meer bommen dan er op Vietnam zijn gegooid. Dit omdat grondgebied in Laos door de Noord-Vietnamezen werd gebruikt voor bevoorrading/bewapening e.d. Op de terugreis ga ik nog op zoek naar een waterval van 80m. Die is echter niet te vinden, ik probeer van alles. O.a. rijdt ik een stijl modderweggetje op (ik heb off-road banden). Daar zitten twee gasten, op een kleedje ofzo. Ik pak mijn zakje chips, en loop naar ze toe. Dan zie ik ineens twee AK47's liggen. Oke, deze lui zijn hier niet om te picknicken. Laos is een communistisch land, hoewel je daar vaak niet zoveel van merkt, zie je bijvoorbeeld op het platteland met enige regelmaat mensen met AK's op hun wachtposten... Of eh, kleedje. Goed, ze kijken zeer verbaasd, ik vraag ze naar de waterval en ze wijzen mij de weg waar ik al vandaan kwam. Ik bied ze chips aan, maar dat wordt niet helemaal begrepen; meneer pakt de hele zak chips. Ik heb maar niet geprobeerd uit te leggen dat ik ze alleen een handje chips wilde aanbieden.. De volgende dag sta ik 5:30 op voor de bus naar Hanoi, Vietnam! En dat is iets voor het volgende verslag.
Totale tijd in Laos: exact 1 maand. Dit is mogelijk al het op 1 na laatste reisverslag, ik verwacht tussen 15 en 20 Januari thuis te komen.
Groetjes vanuit Vietnam,
Wouter
Ik begin mijn reis richting Laos in Stung Treng, een weinig interessante plaats waar ik met de fiets de omgeving verken, en naar minstens 100 schoolkinderen zwaai. Ze vinden het leuk toeristen te groeten met twintig keer 'hello'. De weg richting de grens is ontzettend slecht, op sommige stukken wordt stapvoets gereden en nogsteeds raakt de onderbumper de regelmatig het wegdek, of dat nu asfalt, steen of modder is. Onze bestuurder lijkt desondanks wel haast te hebben. Op een gegeven moment zit er een hond op de weg, de bestuurder blijft gewoon doorrijden, zonder vaart te minderen. Raar idee om zo op een hond af te stormen, gelukkig begint de hond op een seconde afstand te gaan lopen.. Maar bedenkt zich, en we rijden vol over hem heen. Op slag dood. De bestuurder leek niet eens met zijn ogen te knipperen. Ik heb het nog niet over de honden in Cambodja (of in ZO-Azie) gehad en dat is wel, eh, interessant. Ze kijken hier duidelijk anders tegen honden aan, ze zien er over het algemeen niet gezond uit en ze leven hoofdzakelijk van de straat. Vuilnis dat in zakken op straat wordt gegooid worden vaak overhoop gehaald door honden die opzoek zijn naar eten. Er zijn dan ook heel wat straathonden, steriliseren doen ze hier uiteraard niet. Je zou het veel erger verwachten gezien honden twee nesten per jaar kunnen hebben. Een ware epedimie blijft uit, want honden zijn hier eerder voedsel dan een gezelschapsdier. Ze worden niet echt goed behandeld en dat kun je zien, ze zijn onzeker in het omgaan met mensen, vaak bang.
Goed, de grens duurt langer dan verwacht (het is 8-11). Eerst de Cambodjaanse douane even $2 betalen voor een stempel om het land te verlaten. En ja, dat is niet gebruikelijk. Had ik al verteld dat Cambodja een corrupt land is? Vervolgens naar de douane van Laos, dit duurt wat langer (Laotianen staan er niet om bekend haastig te zijn). Na een uur en $2 te veel betaald te hebben kunnen we het land in. Cambodja heeft dus niet het ' alleen-recht' op corruptie...
Eerste stop is Don Det, een van de 4000 eilanden die zich in de Mekong bevinden. Mooi gebied. We gaan Kajakken. We zien een aantal zoetwater dolfijnen, twee mooie/grote watervallen (oa de grootste van ZO-Azie). Ik ben hier met een Cambodjaan die in het vrijwilligershuis werkt. Hij wil onder andere een onderwaterbos opzoeken, de bomen staan midden in de rivier (voor het grootste deel van het jaar. Bijzonder bomen, alle wortels groeien met de stroom mee. Zie foto' s. Daarna gaan we aan land in Cambodja om een andere waterval op te zoeken. Deze blijkt nog spectaculaider te zijn dan die zeer grote waterval in Laos, de gehele breedte van de rivier is hier de waterval, ik schat zo' n 400 meter! Zie de foto's.
Vervolgens vertrek ik naar Champasak, hier bevindt zich een oude tempel genaamd Wat Phu. De tempel op zich is niet zo heel boeiend, maar de heel ambiance maakt het echt prachtig. Ik verlaat Chapasak de volgende morgen met lokaal vervoer, en dat was boeiend. Ze gebruiken hier trucks met houten banken, de laadruimte is 1,8x3m. Daar past vast weinig in. Wanneer de bus bij onze halte aankomt lijkt deze vol te zitten, toch zeker 16 personen. Wij, in totaal 9 personen, balen. Maar dat is niet nodig, er is nog een bankje tussen deze personen en het schijnbaar onmogelijke blijkft mogelijk, 25 personen op 5,4m2 (gelukkig wel zijn er enkele kinderen). Later maken we nog een aantal stops om op een (zeer oncomfortabel!) aantal van 28 passagiers te komen. Bewegen is echt niet meer mogelijk. Gelukkig duurt de reis maar een uur en niet de gebruikelijke 5 tot 7 uur tot de volgende grote bestemming. En dat is meer dan genoeg op een hobbelige weg, zittend op een houten bankje en geen mogelijkheid om ook maar iets van houden te veranderen.
Volgende stop is Pakse. Daar is niet zoveel te doen, maar ik besluit een scooter te huren om een tweedaagse loep te rijden door het Bolaven Plateau. Een gebied met bergen, watervallen en koffie en rubberplantages. Zeer de moeite waard, de scooter geeft veel vrijheid en ik maak veel stops om de omgeving even in mij op te namen. De watervallen bevinden zich vaak een aantal km van de weg, ik rijd daarom over de nodige (vanwege de regen) glibberige modderwegen. Best leuk. Hoger in de bergen koelt het erg af. Voor het eerst in 3 maanden ben koud, omdat ik nog net even een regenbui onderschep voordat ik bij mijn slaapadres aankom.
Goed, volgende stop is Savanaket, hier is weinig te doen.
Ik ga zsm door naar Thakhek (16-11), en huur direct een scooter en ga weer een loep rijden. Deze scooter kost mij omgerekend slechts 4 euro per dag: ik krijg korting omdat ik een band aflever ergens halverwege deze route. Deze loep is langer, zo' n 450 km. Ik plan drie dagen, het worden er vier. Prachtige bergachtige omgeving. We bezoeken een waterval, met een mooie ambiance en besluiten de rotsen de beklimmen om dichterbij de komen. Na een minuut of tien komen we er achter dat er achter dat de waterval veel breeder is dan het op het eerste oog lijkt. Onze klimtocht blijkt meer dan de moeite waard.
We bezoeken enkele grote grotten, rijden door een divers landschap en wegen van zeer diverse kwaliteit. De meest bijzondere stop tijdens deze tocht is de Conglor Cave, een grot van 7km lang met een rivier(tje) dwars door de berg heen. Een mooie grot met veel stalagmieten, stalagtieten en andere creaties gevormd door gesteente, water en tijd. We varen in wrakke houten boten (die langzaam vol water lopen) en gaan regelmatig tegen stroomversnellingen in. De boot schraapt zeker vijf keer gesteente en blijft daarbij twee keer vastzitten. De laatste keer maken we veel water (onze voeten staan onder water): hozen geblazen. De grot is soms 100 meter breed en ontzettend hoog. Al met al een bijzondere ervaring. We blijven bij de grot slapen en de volgende dag vertrekken we voor de terugtocht naar Thakeak, met 200 km te gaan een lange tocht voor de boeg. Daarbij moet ik zeggen dat het rondcruisen op een scooter door zo' n omgeving op zichzelf al een super ervaring is. Je komt alles tegen, zowel natuur als cultuur (het dagelijkse leven van de Laotianen op het platteland).
Terug in Thakhek besluiten we een lokal nachtbus te nemen. Dat betekend rechtopzittend ' slapen' in een bus die ontzettend heen en weer stuitert vanwege het met tijden zeer slechte wegdek. Echt slapen valt het niet te noemen en we komen rond vier uur s'ochtends aan in Vientiane (20-11), de weinig interessante hoofdstad van Laos, het is wel gezellig maar er is weinig noemenswaardig. Na 2 dagen vertrek ik naar Vang Vieng. Een populaire bestemming vanwege de mooie natuur (o.a.), maar de laatste jaren is het vooral een feestbestemming geworden voor zuipende en drugsgebruikende toeristen. Oja, dat rijgedrag van in Azie is al vrij roekeloos en wild is wisten we al, maar deze bestuurder is wel het meest extreme geval tot zover. Een gevaar op de weg: inhalen met 70km in dorpen waar kinderen langs de weg spelen en verkeer van de andere kant nadert, oja, en ook nog in bochten. Hij rijdt enkele kippen dood, toetert er continue op los, bumperkleeft continue, geeft veel te veel gas tijdens het schakelen, slingert onnodig veel door de bochten (diverse mensen moeten overgeven) en remmen en veel gas geven wisselen elkaar in drukke gebieden elke 5 seconden af. Ja.. Dat is echt niet best. Zeer oncomfortabel.
Maar goed, we zijn dus in Vang Vieng. Het tuben is hier de meeste populaire bezigheid: het met de stroom van de rivier meedobberen op een opgeblazen rubberband. Niet onbelangrijk hierbij zijn de bars langs de route. Lokale werknemers hengelen hier met half gevulde flessen water aan een touw tubende toeristen binnen, zodat zij bij hun bar een *kuch* drankje kunnen nuttigen. Het stikt hier van de dronken figuren, wat het best vermakelijk maakt. Er zijn de nodige activiteiten als boxen op een balk (boven een soort modderpoel), basketball en beerpong. Er zijn slechts 6 bars langs de route, dat waren er meer maar nadat enkele jaren geleden in 1 jaar 27 toeristen om het leven zijn gekomen (drank/drugsgebruik tijdens het tuben, waar rotsen en stroomversnellingen op de route liggen, en verkeerde drugs). De overheid/politie zijn daarna strenger
geworden in de wetgeving + de handhaving daarvan; zoveel doden is niet echt goed voor het imago. Verder huur ik weer een scooter en cruise 200km door prachtige bergen en langs een gigantisch meer. We bezoeken en zwemmen in de 'Blue Lagoon', een een zeer helderblauwe poel met water, fietsen door de omgeving, gaan (ik voor het eerst in bijna een maand) een paar keer (goed) uit. Verder noemenswaardig: de prijskwaliteitverhouding van het eten. Op straat krijg je een zwaar relaxte (maaltijd) kip sandwich voor 10.000 Kip (?), dat is: de Laotiaanse munteenheid. Dat is omgerekend 1 euro. De verse milkshakes kosten 50 eurocent en pannekoeken met banaan en Nutella kosten ook 1 E. Ik blijf langer dan verwacht, bijna vijf dagen.
De volgende bestemming is het (naar horen en zeggen) veel duurdere Luang Prabang: de meest populaire bestemming voor toeristen in Laos. Een sfeervolle stad met inderdaad prijzig voedsel, maar op de lokale markt zijn er eveneens goede (maar duidelijk minder royaal belegde) sandwiches te vinden voor 1 euro, net als ontzettend veel ander (vaak onbekend) voedsel voor schappelijke prijzen. We betalen het dubbele voor een scooter hier (met ongunstige voorwaarden in het contract) en jungle trekken e.d. kosten eveneens het dubbele van het gangbare. Deze woekerprijzen maken het mogelijk dat er in deze stad bijna meer reisbereaus (bieden oa de jungle treks aan) zijn dan restaurants. Met de prijzen die ze vragen hebben ze volgens mij ook maar een paar klanten per dag nodig, dat zal ook de redden zijn voor het overdreven aantal reisbureaus. Maar goed, het is in goed voor de werkgelegenheid.
Met de scooter bezoeken we diverse watervallen. En ik moet zeggen, ik ben (weer) onder de indruk. Tad Sae is de eerste, je hebt een boot nodig om er te komen maar het is zeer de moeite waard. Helder blauw water dat vanuit de vele verschillende 'terrassen' over stroomt in andere. Prachtig. We lopen daarbij verder dan het gangbare gebied (er is een pad) en dezelfde stroom blijkt nog drie of vier andere watervallen te bevatten. Het blijkt vaak te lonen om even op avontuur te gaan, dat hadden we al gezien bij Thakeak. De volgende waterval, na al een reeds mooie, kleinere watervalletjes gezien te hebben, is a-dem-benemend. Echt ongelovelijk mooi. Zie de foto's (de Kuang Si watervallen), dat geeft wel een idee. Oja, we klimmen nog omhoog en kunnen van bovenaf naar beneden kijken, dat was de stevige klim (een zeer stijle 60m) meer dan waard. Een prachtig overzicht van de omgeving inclusief diverse plateau's die zich halverwege de waterval bevinden.
Verder is LP een mooi sfeervol stadje, ik beklim diverse heuvels/bergjes in de omgeving en zowel een zonsondergang als -opkomst. Ow, en ik kom midden op de markt in deze plaats nog een studiegenoot Accountancy uit Sneek tegen, met zijn vriendin. Ik moest even een paar keer kniperen voordat ik dat geloofde. Nooit verwacht een bekende van thuis tegen te komen. We gaan uit eten en drinken een paar biertjes in een chille lounge/bar. Even een Nederlands onderonsje. Leuk!
Goed, na eindelijk mijn visum voor Vietnam geregeld te hebben kan ik naar de volgende bestemming in Laos, Nong Khiaw. Een klein plaatsje in een mooie, bergachtige omgeving. Je vind je hier bijna letterlijk met je hoofd in de wolken, ze drijven hier in de morgen slechts +/- 10m boven je hoofd. Dan neem ik de boot naar een afgelegen ' niet zo toeristisch' dorpje (muang Ngoi), wat vanwege het 'niet zo toeristiche' label in de Lonely Planet ineens best toeristisch is. Maar goed, het is er in ieder geval wel gezellig en ook d omgeving is zeer de moeite waard. Helaas heb ik hier maar 1 dag.
De volgende morgen moeten we 8 uur bij het loket zijn voor een ticket terug naar Nong Khiaw, er is namelijk geen goede weg naar Muang Ngoi. De boot vertrekt pas 9:30, dus wachten geblazen. Terug in NK ga ik direct naar het busstation want ik 'moet daar om 11 uur zijn voor een ticket voor de bus naar Sam Neua, hij vertrekt rond 11:30'. Ik zet dat (en de volgende mededelingen die ik ontvang )tussen aanhalingstekens want deze tijd blijkt niet exact te kloppen.
Bij aankomst op het busstation word het: ' de bus vertrekt 12:00'. Bijna 2 uur later (13:00), geen bus. Toch maar eens even vragen hoe het zit. De meneer bij het loket belt vervolgens naar de buschauffeur: 'de bus is stuk en komt dus niet'. Ik kan de avond bus wel krijgen, dus ik laat hem een plaats reserveren: 'oke, ik laat je meer weten met 5 minuten'. Ruim een half uur later nog geen bericht: de meneer achter het loket ligt op bed, te slapen (het is 13:30). 'Owja, ehm, de bus komt toch nog: met een uurtje). Tsja, het openbaar vervoer in Laos is niet al te strak geregeld.Goed ik blijf nog wel even wachten, ik wacht nu toch als zo lang..
'een uurtje' wordt anderhalf uur, het is 15:00 wanneer de bus eindelijk komt. Ik heb lang gewacht, maar we kunnen eindelijk beginnen aan de lange bustocht naar Sam Neua (deze duurt +/- 9 uur). Maar de buschaffeur stapt uit, en gaat bij Jeu-de-boulende locals kijken. Wat is er aan de hand? Het blijkt dat er nog een aantal mensen meewillen, zij moeten nog komen. En dat blijkt nog eens bijna drie kwartier te duren.. Pff, wat gaat het hier traag zeg... Maar goed, na bijna 5 uur wachten op een afgelegen, weinig boeiend busstation kan de reis eindelijk beginnen. Tsja, dat is Laos... Je moet je hier niet willen haasten. Dan is het wel te doen. Aankomst in Sam Neua: 01:00. Een lange dag niks doen, het was echter niet zo erg als je zou denken. Lang wachten/stilzitten doe je bij elke busreis, het went vanzelf.
Maar goed, Sam Neua dus, (het is 6-12 ). Ik huur een scooter en ga naar Vieng Xai. Het is ontzettend mistig en koud, vooral op de scooter en ik heb geen jas. Die heb ik achter mij gelaten in de overtuiging dat ik deze toch niet nodig zou hebben, na de ontzettend hitte van Phnom Penh. Ik zat fout: ik had deze meer dan nodig. Maar ook dat heb ik overleefd.. Vieng Xai staat bekend om de grotten waar heel veel mensen hebben geschuild tijdens de Vietnam oorlog. Was dit nodig, de oorlog was toch in Vietnam? Nou, ja. De VS hebben tijdens deze oorlog meer bommen op Laos(!) gegooid dan alle gebruikte bommen tijdens de hele tweede wereldoorlog; meer bommen dan er op Vietnam zijn gegooid. Dit omdat grondgebied in Laos door de Noord-Vietnamezen werd gebruikt voor bevoorrading/bewapening e.d. Op de terugreis ga ik nog op zoek naar een waterval van 80m. Die is echter niet te vinden, ik probeer van alles. O.a. rijdt ik een stijl modderweggetje op (ik heb off-road banden). Daar zitten twee gasten, op een kleedje ofzo. Ik pak mijn zakje chips, en loop naar ze toe. Dan zie ik ineens twee AK47's liggen. Oke, deze lui zijn hier niet om te picknicken. Laos is een communistisch land, hoewel je daar vaak niet zoveel van merkt, zie je bijvoorbeeld op het platteland met enige regelmaat mensen met AK's op hun wachtposten... Of eh, kleedje. Goed, ze kijken zeer verbaasd, ik vraag ze naar de waterval en ze wijzen mij de weg waar ik al vandaan kwam. Ik bied ze chips aan, maar dat wordt niet helemaal begrepen; meneer pakt de hele zak chips. Ik heb maar niet geprobeerd uit te leggen dat ik ze alleen een handje chips wilde aanbieden.. De volgende dag sta ik 5:30 op voor de bus naar Hanoi, Vietnam! En dat is iets voor het volgende verslag.
Totale tijd in Laos: exact 1 maand. Dit is mogelijk al het op 1 na laatste reisverslag, ik verwacht tussen 15 en 20 Januari thuis te komen.
Groetjes vanuit Vietnam,
Wouter
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
